Dit was -denk ik- deze week nergens in het nieuws de kop.
Een bericht in de New York Times van 14 december met de kop "A Gunman, Recalled as Intelligent and
Shy, Who Left Few Footprints in Life" noemt de thuissituatie wel: Adam Lanza -meervoudig moordenaar- was
17 jaar toen zijn ouders scheidden.
Op 15 december verwijzen de online versies van Elsevier,
Trouw en de NRC naar datzelfde bericht in de NYTimes. De 20-jarige schutter uit
Newtown zou (zeer) intelligent en sociaal weinig vaardig zijn. Maar de drie
noemen de scheiding niet!
Men hoort dat in Nederland niet graag, zo is kennelijk de gedachte.
Hoewel een verband is aangetoond tussen schoolprestaties en criminaliteit
enerzijds en gezinssituatie anderzijds.
"Schutter had
asperger" daarentegen kan wel als kop. Ondanks dat er ook normale
autisten zijn en de meeste criminelen geen asperger hebben. Ook "Schutter hoogbegaafd" leidt
niet tot ophef.
Hoe kan dit? Vanwaar dit verschil in appreciatie?
Onze samenleving is door en door liberaal en in de liberale opvatting past het niet de sociale
omgeving -en zeker niet de lifestyle- de schuld te geven. Een individu is zelf
verantwoordelijk voor zijn daden. Dat is -volgens mij- de reden dat een kop als
"Schutter kwam uit gebroken gezin"
niet acceptabel is. En het is natuurlijk ook te confronterend voor journalisten
die gebroken gezinnen en de gevolgen daarvan, maar al te goed van nabij kennen.
Ook Anders Brevik
komt uit een gebroken gezin. Ook daarvan heeft men niets of weinig vernomen.
Laat staan dat "het gebroken gezin" is gethematiseerd.
rkh, 15-12-2012
1 opmerking:
Complimenten voor deze observatie. Mij was die omissie in de verslaggeving ontgaan, maar u hebt denk ik gelijk.
PJ te N
Een reactie posten