Met mij gaat het goed

Vaak wordt Paul Schnabel geciteerd met zijn “Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht”. Instemming alom, dus kennelijk geeft deze oneliner goed de stand van zaken weer. Aan de populariteit van de oneliner zal ook bijdragen dat deze als paradox wordt gebracht. Maar wat is er paradoxaal aan?

Het is in ieder geval geen paradox die schokt, verrast of aanzet tot puzzelen. Dat is anders bij paradoxen als: “De armen subsidiëren de rijken”, “De toestroom van vluchtelingen verhoogt het BBP”, “Je discrimineert, omdat je niet kunt discrimineren”, “Je (hulpverlener op de middellandse zee) redt levens, maar doodt er nog veel meer”.

Deze zijn raadselachtig, omdat ze tegen de verwachting ingaan, contra-intuïtief zijn of onlogisch lijken.

Bij “Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht” is de tegenstelling die van goed tegenover slecht. De onderliggende stelling hier is, dat als het met elke mij goed gaat, dat het dan ook met ons als optelsom van mij’s goed moet gaan.

Wel, dat is een misverstand. Als het tuinpad van ieder van ons er mooi bij ligt dan zegt dat nog niets over hoe de straten erbij liggen. De retorische truc om “mij” niet tegenover “hen” te zetten, maar tegenover “ons” –wat dus geen echte tegenstelling is, maar dat wel suggereert- maakt de oneliner interessant. Maar vul je daarvoor in “individu” en “maatschappij” dan verliest de oneliner al zijn kracht en is deze vergelijkbaar met “Binnen is het warm, buiten is het koud”. Een simpele constatering die niet te denken geeft.

Schnabel wilde het kennelijk niet bij een constatering laten.

rkh, 16-05-2017