Negatieve discriminatie

Je hebt discriminatie en positieve discriminatie, wat dan geen discriminatie mag heten. Dat roept de vraag op of er ook zoiets is als negatieve discriminatie.

Positieve discriminatie van afro-Amerikanen lijkt mij terecht, omdat die als groep van overheidswege voor jaren op achterstand zijn gezet. Terzijde: bijzonder aan deze stellingname is, dat hier het groepsdenken prevaleert boven het denken in termen van individuen (dus zonder verleden, sociale verband en kleur) en dat dus de oneliner “Niet je afkomst telt, maar je toekomst” voor even niet meer geldt.

Bij positieve discriminatie gaat het om voortrekken, bij negatieve discriminatie om achterstellen. Waarom heeft bijv. een nieuwkomer evenveel of soms zelfs meer recht op een woning dan je dochter die al meer dan zeven jaar op de wachtlijst staat? Dat gaat in tegen een zeer basaal rechtsgevoel, zeker voor mensen die er mee te maken hebben. Misschien komt het constant bungelen van de nieuwkomer onderaan de wachtlijst zelfs nog het meest overeen met wat als recht wordt gevoeld. Want mensen werken en ploeteren nu eenmaal voor hun eigen toekomst en die van hun kinderen en niet voor mensen die aan wat met pijn en moeite is bereikt part noch deel hebben.

Aan dat gevoel van onrecht bij gelijke behandeling of meer kan en mag niet voorbij worden gegaan. Wie zegt dat dit egoïsme is, heeft zichzelf niet begrepen en begrijpt niet hoe een natie tot sociaalstaat wordt en blijft.

In 1983 zijn –als uitvloeisel van Europese wetgeving- sociale grondrechten aan de grondwet toegevoegd. In combinatie met art. 1 (allen die zich in Nederland bevinden gelijk behandelen) is dat een explosief mengsel. We zullen er nog veel van horen. Het zal knallen.

rkh, 22-05-2017