Mist in de kop

Ik heb lange tijd gedacht dat Zweden het voorbeeld was van hoe goede bedoelingen in hun tegendeel kunnen verkeren. Maar nadat Trump in een tweet aan het multiculturele drama daar herinnerde met als gevolg veel ontkennende reacties, ben ik gaan twijfelen en onzeker geworden. Dat bedoel ik met “mist in de kop”. Je weet uiteindelijk niet meer wat je moet denken en wat waarheid is. Is Malmö nu “rape capital of Europe” of niet?

Je weet dat cabaretiers zich inhouden. Dat zeggen ze zelf. Maar dan beweert weer iemand glashard, dat de vrijheid helemaal niet in het geding is; dat alles kan worden gezegd.

Wanneer iemand beweert dat er zgn. rechtsvrije ruimtes en no-go-area’s zijn, dan kun je er donder op zeggen dat iemand anders het tegendeel gaat beweren.

De ontkenning kan ook impliciet zijn. Pauw van 1 mei ging over de ideeën van moslim-jongeren. En daar is best iets mis mee. We weten –althans dat ik weet- dat op sommige scholen de holocaust niet ter sprake kan worden gebracht. Maar dan vraagt zo’n Gerdi Verbeet vertwijfeld af of die leerlingen dan geen les krijgen over WOII.

In die vraag zit voor mij (die zeker wist te weten) een ontkenning, namelijk dat WOII niet niet wordt onderwezen, dat het dus wel wordt onderwezen. Een simpel voorbeeld zonder dubbele ontkenning: Wie de vraag stelt “Bestaat zwaartekracht?” impliceert daarmee dat zwaartekracht ook niet kan bestaan. Hetzelfde met de vraag “Bestaat taqiyya?” (dat je als moslim mag liegen tegen kafier (ongelovigen)).

Met een simpele en op het oog onschuldige vraag kan dus op subtiele wijze je canon van zeker weten worden aangetast. En dat levert op: mist in de kop.

Overigens was Gerdi voor mij niet overtuigend.

rkh, 12-05-2017