De nauwkeurigheidsgraad

Er zijn satellieten met instrumenten aan boord, die heel gevoelig zijn voor verschillen in zwaartekracht. Valt één regendruppel op een olietanker dan kan dat worden geconstateerd. Ik hoorde een deskundige dat op de radio zeggen. Voorwaarde is wel dat de satelliet zo ver van de aarde staat, dat deze nauwelijks nog zwaartekracht ondervindt van de aarde.

Vanwaar deze voorwaarde?

 

Vertaald naar aardse zaken: Het gewicht van een regendruppel is op aarde heel exact te meten, maar je eigen gewicht niet, in de zin van dat deze is: 75 kg + 300 gr + 2 mg (ik noem maar wat).

Kortom, hoe lichter van gewicht, hoe exacter de meting. Kleine verschillen zijn dan dus ook nauwkeuriger te meten.

 

Kennelijk is er zoiets als een “universele” nauwkeurigheidsgraad en die pakt nu eenmaal anders uit bij zware voorwerpen dan bij lichte. Bij een nauwkeurigheidsgraad van 99% en bij een gewicht van 75 kg is de foutmarge 750 gr* en bij een gewicht van 75 gr 750 mg. Dus ik kan bijv. mijn gewicht nooit op de milligram nauwkeurig meten (tenzij in stukjes opgedeeld, gewogen en opgeteld).

 

*Het exacte gewicht ligt hier tussen 74.625 gr en 75.375 gr. Dus zelfs de 5 in “75” is niet zeker. En zeker mag je niet noteren: 75,0 kg. Dat zou schijnexactheid zijn.

 

rkh, 25-11-2020

 

Jetten en zijn twee maten

Op 16 okt. werd de franse leraar Samuel Paty door een moslim vermoord. Op 12 nov. was daarover in de Tweede Kamer een plenair debat. In dit debat verweet Jetten Wilders met twee maten te meten: Wel van moslims verantwoording eisen, maar niet van christenen ingeval van bijv. Christ Church.

Is dit verwijt terecht?

 

De mening van Jetten is dus, dat hier gelijke gevallen ongelijk worden behandeld. Maar Christ Church en Paty zijn helemaal geen gelijke gevallen! Geen christen keurt de gebeurtenis in Christ Church goed, daarentegen keuren veel moslims de moord op Paty goed dan wel niet af. De Islam is niet alleen maar een religie. We moeten ons dan ook niet in de luren laten leggen door de obligate afkeuring van de beroepsmoslims. Er is in de moslimwereld altijd nog zoiets als taqiyya.

 

Het is dus volledig overbodig en ten diepste krenkend voor christenen om van christenen op dit punt iets te verwachten of te eisen. Daarom is het verwijt van Jetten aan het adres van Wilders, dat hij met twee maten meet, zonder grond.

 

rkh, 15-11-2020

 

De sympathie van Jetten

Op 12 nov. was er in de Tweede Kamer een plenair debat over de onthoofding in Frankrijk van de leraar Samuel Paty. In zijn reacties en interventies was de insteek van Jetten van D66:

 

1.      Het betreft hier een laffe daad van een éénling.

Hij gebruikte hier zelf het woord “individu”.

 

2.      Met de (ware) Islam heeft het niets te maken.

Dat zei Jetten niet, maar wel bij implicatie. Hij had het over “een laffe daad, zogenaamd in de naam van Allah”.

 

3.      Moslims hoeven zich niet te verantwoorden voor deze terreurdaad.

Het is de mening van Jetten, dat christenen noch moslims zich hoeven te verantwoorden voor daden die zij niet hebben begaan.

 

4.      We moeten de gebeurtenis relativeren.

Dat zei Jetten niet, maar impliceerde het wel. Hij bracht in, dat de laatste jaren in Europa meer aanslagen zijn gepleegd door niet-moslims dan door moslims.

 

Op al deze punten is Jetten heftig te bekritiseren. Maar niemand in de kamer wist –volgens mij- bloot te leggen wat hij eigenlijk zei of impliceerde, dus ging ook niemand daar expliciet op in.

 

PS: Er is geleerd. In 2010 zei Klink, dat voor hem de Islam (louter) een religie is. Dat was dus ook het standpunt van de regering van toentertijd. Nu hoorde ik dat niemand zeggen.

 

rkh, 14-11-2020

  

Toeval als mantra (2)

Het behoort tegenwoordig tot de goede zeden om te zeggen dat je hier bij toeval geboren bent. “Hier” staat voor rijkdom, minder dan voor democratie en rechtsstaat. En “rijkdom” staat op z’n beurt weer voor schuld en onrecht.

Wie zegt: “Het is bij toeval, dat je in dit rijke Nederland bent geboren”, bedoelt daarmee te zeggen dat je aan toeval geen rechten kunt ontlenen. Of andersom: Iedereen heeft evenveel recht op Neerlands honingpotten. Nederland is van en voor iedereen*. Wie zegt: “Nederland voor de Nederlanders” is een racist. (“Suriname voor de Surinamers” kan -geloof ik- dan weer wel.”)

 

Maar als ik hier bij toeval ben geboren dan zijn dat mijn ouders ook en mijn grootouders etc., die allen op hun wijze hebben bijgedragen aan een beter leven, met name voor zichzelf, hun kinderen en kindskinderen. De vraag is dan of je bij zoveel toeval nog wel van toeval kunt spreken. 

Ik kan mij er trouwens ook niks bij voorstellen, dat IK als een soort freischwebende Intelligenz in Afrika geboren wordt uit zwarte ouders.

 

Het mensbeeld achter de mantra is een abstractie, d.w.z. er wordt geabstraheerd van verleden en sociale omgeving. Op dat abstracte niveau kun je inderdaad zeggen, dat iedereen gelijk is en dus gelijke rechten heeft. Of dit mensbeeld realistisch is, is een andere vraag. Het is in ieder geval hyperindividualistisch.

 

*De PvdA’er Jacques Wallage hierover in de Groene van 06-10-2010: “Wie zijn wij om een eerstgeboorterecht uit te oefenen, hoezo is Nederland voor zijn inwoners? Iedereen heeft recht op dit stukje aarde, waarom zouden wij, toevallige inwoners, daar enig bijzonder recht op doen gelden?”.

 

rkh, 06-11-2020

 

Het kiesdistrict Dixville Notch

 Dixville Notch is een dorpje in de VS met in totaal 12 inwoners, waarvan 5 stemgerechtigd. Het dorp had als eerste in de VS de stemuitslag: 5 stemmen vóór Biden. Het werd terloops gemeld in Nieuwsuur van 3 november, maar er is wel iets meer over te zeggen.

 

Wat in de eerste plaats opvalt, is dat het systeem het stemgeheim niet garandeert. Het is hier immers volkomen duidelijk wie wat heeft gestemd. Je kunt niet liegen, dat je op Trump hebt gestemd, want dan zou de uitslag anders zijn. En onbekommerd en zonder vrees voor ontdekking naar buiten toe kunnen liegen over je stem is de lakmoesproef voor elke democratie.

Het is ook de vraag of je bij zo’n kleine, homogene gemeenschap met ongetwijfeld een hoge sociale druk wel kunt spreken van vrije verkiezingen. Afwijkend stemgedrag verstoort de vrede en dat wil je niet op je geweten hebben. Dus hoe vrij ben je in je keuze?

 

De oplossing is simpel. Een kiesdistrict moet een zekere grootte hebben qua inwonersaantal en in zekere mate divers zijn qua politieke voorkeuren.

Bij geheime stemming in de Tweede kamer heb je –bij mijn weten- ook niet een stembus voor de PvdA, één voor de VVD etc., maar alles gaat in 1 bus*. Zo is moeilijker te achterhalen wie wat heeft gestemd.

 

*In Duitsland houden de fracties bij heikele kwesties een proefstemming, vooraf aan de stemming in het Parlement.

 

rkh, 04-11-2020

 

Password

 Is het password ‘abxyz’ makkelijker te achterhalen dan het password ‘aBXyZ’? Is het éne password sterker dan het andere?

Op TV zei een ICT-deskundige, dat er geen verschil in moeilijkheidsgraad is. Het doet er niet toe of de Caps Lock al of niet wordt gebruikt. Alleen de lengte van het password zou er toe doen.

Hoe dit te begrijpen?

 

Stel voor het gemak, dat voor een password alleen de 26 letters (groot of klein) van het alfabet mogen worden gebruikt. Het aantal combinaties bij een lengte van 5 is: 52⁵. Dus na gemiddeld ½*52⁵ pogingen vindt de hacker het password.

Het probleem van de hacker is, dat hij niet weet wat ik weet. Zou hij bijv. weten dat ik altijd alleen kleine letters gebruik dan is hij al in gemiddeld ½*26⁵ pogingen klaar. Zonder extra informatie voor de hacker zijn de beide passwords dus even sterk.

                                                                                    

Het zal nu ook duidelijk zijn dat lengte er wel toe doet. Het aantal combinaties stijgt exponentieel met de lengte van het password. Want bij een lengte n, komt het gemiddelde aantal pogingen op ½*52ⁿ.

 

rkh, 02-11-2020

 

Stemmen per post

Het stemgeheim is pas echt geheim, als je zonder vrees voor ontdekking kunt liegen over de waarheid, over wat je werkelijk hebt gestemd. Voorwaarde is wel dat er niets is –en dan ook echt niets- dat je feitelijk stemgedrag kan verraden. Is aan deze voorwaarde voldaan dan is voor iedereen duidelijk, dat het onder druk zetten van iemand om op een bepaalde persoon of partij te stemmen, geen enkele zin heeft.

Het stemhokje in een stembureau –zoals we dat kennen- is de enige plek waar je je stem ongezien kunt uitbrengen. Voor de borging van het stemgeheim is het stemhokje noodzakelijk, hoewel niet voldoende*.

 

Bij stemmen per post is het stemgeheim niet geborgd. Er kan immers niet met 100% zekerheid worden uitgesloten, dat onder druk of dwang is gestemd. Trump heeft dus gewoon gelijk, als hij zegt dat stemmen per post fraude in de hand werkt**. Bedenk, dat het hier om tientallen miljoenen stemmen gaat. Dus fraude heeft impact.

Maar Twitter merkt Trump’s interventie aan als ongegrond, omdat Trump geen empirisch bewijs overlegt en de wetenschap daarentegen wel zou hebben aangetoond dat fraude op grote schaal niet voorkomt. Maar hoe kan de wetenschap zo zeker weten wat er gebeurt bij het uitbrengen van de stem? Zelfrapportage is en blijft een wankele basis voor het doen van wetenschappelijke uitspraken.

En behalve empirisch bewijs, is ook nog zoiets als gezond verstand en dat zegt: wat mis kan gaan, gaat mis.

 

*Het zou bijv. verboden moeten worden een foto te maken van het ingevulde formulier, want dat zou door derden als bewijsstuk kunnen worden opgeëist ter controle of er wel “juist” is gestemd.

Plasterk –toentertijd minister van Binnenlandse Zaken- zag hierin geen enkel probleem.

 

**Trump zegt het natuurlijk wat scherper.

 

rkh, 01-11-2020

 

Vaste grond

Ik maakte een wandeling in het dorpje Bad Neuenahr-Ahrweiler. De zon scheen. Ik keek op mijn horloge en concludeerde dat de zon in het Oosten moest staan.

Maar waar was dan het Noorden? Ik kon twee kanten op. Op grond waarvan kon ik een keuze maken?

 

Staande met de rechterarm zijwaarts gestrekt naar de zon wist ik dat het Noorden voor mij lag. Dat kon ik alleen maar weten, omdat ik vaste grond onder de voeten had. Was dat niet het geval geweest dan war Ich oriëntierungslos gewesen.

 

rkh, 29-10-2020

Halsema verspreidt mist

In gesprek met Twan Huys in 1-op-1 van 26/8 zegt Halsema n.a.v. de Wildwesttaferelen in Amsterdam: “Ik wil één ding zeggen over de suggestie die erin zit, dat je met preventief fouilleren dit soort incidenten had kunnen voorkomen. Want dat is echt niet waar. Want dat betekent namelijk dat je de hele stad preventief moet fouilleren. Vrijwel continu. En dat is niet wat je kan”.

Wat staat hier nou en waar gaat het mis?

 

Halsema zegt hier klip en klaar: preventief fouilleren helpt niet. Vervolgens blijkt het niet om het al of niet helpen te gaan, maar om een capaciteitsprobleem: Iedereen moet dan gefouilleerd worden en dat kan gewoon niet. Impliciet zegt ze hiermee dat –bij voldoende capaciteit- preventief fouilleren wel helpt.

Deze wrakkige manier van redeneren kennen we van “Mondkapjes helpen niet, ‘omdat’ er te weinig van zijn”.

 

Eerder in het gesprek met Huys zei Halsema trouwens preventief fouilleren in de raad te hebben verdedigd, maar dat moeten dan wel “korte en gerichte fouilleeracties” zijn. Daarmee zijn kennelijk “dit soort incidenten” wel te voorkomen, want waarom doe je het anders.

 

Mist alom. Dat zal er mee te maken hebben, dat Halsema ook haar ideologisch angehauchte GroenLinks achterban moet bedienen.

 

Nb: Er is nog wel meer te zeggen over Halsema’s uitspraken.

           

rkh, 30-08-2020

 

Iedereen heeft een kleur

Meghan –de vrouw van prins Harry- verklaarde zich in Zuid-Afrika solidair met de Zwarten. Ze zei: “I’m a Person of Color”. Maar in feite zei ze in en met dit statement niets, hoewel het anders overkwam.

 

Een woord bestaat, omdat er een tegenover is. Het woord “schaar” bestaat, omdat een schaar iets anders is als bijv. een mes, waarvoor we het woord “mes” hebben. En zo staat “blank” tegenover niet-onschuldig, niet-puur, onrein. Kortom, een woord discrimineert.

Het woord “vrede” verdwijnt zo gauw oorlog en de herinnering daaraan zijn uitgebannen. “Vrede” is immers dan niet meer onderscheidend. Er staat niets meer tegenover.

 Het is nu mode om van “witte mensen” te spreken, hoewel niemand –in het gewone leven- ooit een wit persoon in het echt heeft gezien en evenmin trouwens een zwart persoon. Deze keuze voor “wit” i.p.v. “blank” is niet zonder gevolg.

 

Immers als wit een kleur is –en dat is het- dan heeft het spreken van “people of color” geen enkele betekenis meer, omdat het niet discrimineert: er staat niets tegenover “mensen van kleur”. Iedereen heeft een kleur en is dus per definitie een “person of color”, ook de voorheen blanke mens.

 

rkh, 26-08-2020

 

 

De bitcoin als Idee

De bitcoin lijkt uit de alternatieve, anarchistische hoek te komen. Je krijgt soms namelijk de indruk dat mannen met knotjes de ondergang van banken en andere instituties als hoogste doel zien. De bitcoin als instrument in de strijd tegen het Groot Kapitaal. Ik denk dat het anders is begonnen.

Er is –volgens mij- gewoon iemand ’s ochtends opgestaan met de simpele vraag: “Hoe ontwerp ik een wereldmunt, waar geen staat de controle over heeft, maar in plaats daarvan de gebruikers?” De bitcoin is een hoogst intellectueel Idee en op de eerste plaats een intellectuele exercitie, vergelijkbaar met het Esperanto. Waarbij ik niet uitsluit, dat ergernis over de suprematie van de dollar een rol heeft gespeeld. Wat zou verklaren waarom juist een niet-Amerikaan –nl. een Japanner- met de Idee van een wereldmunt kwam en deze heeft ontwikkeld.

De vraag moet gesteld of één wereldmunt onder controle van de gebruikers wel een goed Idee is. Ik denk van niet.

Weliswaar verdwijnen bij één munt de kosten van valuta-omzettingen en geeft het de handel zekerheid, omdat je precies de prijs betaalt die is overeengekomen. Maar daar staat tegenover dat monetaire politiek onmogelijk is, want daar gaat de politiek dan niet meer over.

Dus is de devaluatie van een munt om een land weer concurrerend te maken, niet mogelijk. Gewoon, omdat een land met een eigen munt niet meer bestaat. En evenmin is het mogelijk extra geld bij te drukken om de economie aan te jagen, omdat de politiek daar niet overgaat. Dat is dus terug naar de Gouden Standaard. Alsof Keynes voor niets heeft geleefd.

rkh, 17-07-2020

Niet Weten

De oneliner “Ik weet niet, wat ik niet weet” komt ons voor als waar en diepzinnig. “Als ik iets niet weet dan weet ik het niet” lijkt een tautologie, maar is dat in zijn algemeenheid niet. Ik weet bijv. wel degelijk, dat ik niet weet wat de bitcoin op dit moment doet of met wie prinses Amalia allemaal verkeert. Bij concrete vragen (“Wat doet de bitcoin?”) kun je dus wel degelijk naar waarheid zeggen: “Ik weet, wat ik niet weet”.

Ik schat zo in dat in de rechtbank vaak het “Ik weet niet, wat ik niet weet” te horen is. Bijv. wanneer in een faillissement de baas zijn boekhouder beticht van onrechtmatig handelen. De oneliner wordt dan gebruikt als smoes om de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen. De ondernemer had aan zijn boekhouder de juiste vragen moeten stellen en heeft dat verzuimd, al dan niet bewust. De rechter zal zeggen: “Dat had u moeten weten!”.

De conclusie moet dus zijn, dat de oneliner alleen van toepassing is, als je geen enkel benul hebt van welke vragen te stellen.

rkh, 09-02-2020

De kritische massa

Het gaat niet goed met de integratie van de Turken in Duitsland (Report Mainz, 7/1). Ze trekken zich steeds meer op zichzelf terug. Dat is nog daaraan toe. Maar de afwijzing van Duitsland en de Duitsers is vaak ook expliciet, bijv. wanneer een –in Duitsland geboren- Turk oproept om de autochtone Duitsers te wantrouwen vanwege de moord op 6 miljoen “onschuldige mensen”. En dat –naast allerlei andere onverkwikkelijkheden- maakt het samenleven op zijn minst onaangenaam.

Waarbij eerlijkheidshalve aangetekend, dat de Willkommenskultur in Duitsland nog altijd dominant is. Dat blijkt bijv. uit het feit, dat de uitspraak van Merkel van september 2016 "Deutschland wird Deutschland bleiben, mit allem was uns lieb und teuer ist" in de Main Stream Media nooit uitvoerig is bediscussieerd.

De standaard verklaring voor deze impliciete en expliciete afwijzing van Duitsland en de Duitsers is tweeërlei: enerzijds de grote mond* en de lange arm van Erdogan (via Ditib) en het Turks nationalisme aan de kant van de Turken en anderzijds racisme en discriminatie aan de kant van de zgn. bio-Duitsers.

Er is m.i. een fundamentelere verklaring voor dit afwijzen, die dit over en weer van actie en reactie van beide kanten als gegeven neemt.

Wie in een tijdbestek van enkele decennia –onder druk van het Kapitaal- 3 miljoen Turken binnenlaat, roept het onheil over zichzelf af. Massa is dus de fundamentelere verklaring voor de ontwrichting van de maatschappij.

*Volgens Erdogan is assimilatie een misdaad tegen de menselijkheid.

rkh, 16-01-2020

De wording van de Ander

Soms vragen mensen van kleur zich vertwijfeld af wat ze in vredesnaam nog meer moeten doen om door de maatschappij als Nederlander erkend en geaccepteerd te worden. Ze wijzen –desgevraagd- op de discriminatie op de arbeids- en woningmarkt en op het etnisch profileren door politie en portiers. Ze menen, dat alleen van hen wordt verwacht “zich in te vechten” (dixit Rutte) en dat van hen sowieso méér wordt verwacht. Ze beklagen de zgn. micro-agressie middels op het oog onschuldige vragen en opmerkingen als “Waar kom je vandaan?“ en “Wat spreek je goed Nederlands!” en op de micro-agressie in het fysiek reageren op de gekleurde medemens; bijv. voelen of de portemonnee er nog is.

Er is een probleem, dat is duidelijk. Al was het alleen maar, omdat de reëel bestaande onvrede wordt geïnstrumentaliseerd voor een uiterst giftig soort identiteitspolitiek. Zo bestond het Sylvana Simons om in een vergadering van de gemeenteraad te suggereren dat zwarten hebben te vrezen voor triggerhappy politieagenten.

Mensen van kleur maken het ons –autochtonen- ook niet gemakkelijk. Ze voeren de verkeerde lijstjes aan. Ze komen vaak onaangenaam in het nieuws. Ze concurreren op de woningmarkt en concurreren om de aandacht van de meester of juf. Aan hun loyaliteit jegens Nederland mag rustig worden getwijfeld. Zelfkritiek ontbreekt, in plaats daarvan zelfmedelijden, slachtofferschap en schuldtoewijzingen richting de maatschappij.

Dan is het toch niet gek, dat ik bij de krantenkop “Doodstraf voor Nederlanders in Marokko” denk: “Dat zijn geen Nederlanders!”*. Je zult mij dan ook niet Cohen horen nazeggen: “Het zijn wel onze kut-Marokkanen”**. Ik heb dat soort WIJ-gevoel niet of anders gezegd: de gekleurde medemens wordt voor mij de Ander. Kennelijk hebben met mij velen dat gevoel niet, want hoe is anders de sterke afkeer van het vmbo en de trek naar witte wijken te verklaren? En het is niet voor niets dat veel hoge ambtenaren weliswaar in Amsterdam werken, maar buiten Amsterdam wonen. Ze hebben daarvoor hun redenen, maar zullen iets anders vertellen onder het motto “Ik zeg niet wat ik denk en doe niet wat ik zeg”. Er wordt “gestemd” met de voeten. Zulke “volksbewegingen” zeggen meer dan duizend woorden. Je moet kijken naar gedrag. Wat mensen over zichzelf rapporteren is minder interessant.

Dit sorteren op soort -op grond van grove generalisaties- is een natuurlijk proces, waarbij –als collateral dammage- de goeden onder de kwaden lijden. Een postcodebeleid voor scholen of een diversiteitsbeleid op wijkniveau is dan ook uiteindelijk gedoemd te mislukken. Mensen willen nu eenmaal het beste voor zichzelf en hun kinderen. Sociologen kunnen meer over uitsluitingsmechanismen vertellen. Alleen je hoort ze niet, want dat schaadt carrières.

Laat helder zijn: uitsluiten is niet per definitie racistisch gemotiveerd. Want hoe is anders te verklaren dat een vrijwilliger van een AZC wil dat de asielstroom stopt of dat een pvv’er bevriend is met zijn Turkse buurman. Alleen voor wie uitgaat van de autochtoon als racist zijn dat paradoxen, in de zin van ongerijmdheden die niet zijn te op te lossen.

*En inderdaad het waren “Nederlanders” met moeilijke namen, maar in dit geval geen Marokkanen met een Nederlands paspoort.

**De uitspraak is curieus, omdat deze insluitend én uitsluitend is, want zonder referentie aan Nederlanderschap of zo je wilt: Amsterdammerschap. Er wordt niet gezegd: “Het zijn onze kut-Amsterdammers”.

rkh, 20-08-2019/24-12-2019

Van decimaal naar digitaal

Het is voor ons –mensen- niet moeilijk om een decimaal getal om te zetten in nullen en énen. Zo is bijv. het getal 23₁₀ in binaire notatie 10111₂, omdat 23=1*2⁴ + 0*2³ + 1*2² + 1*2¹ + 1*2⁰. De procedure is duidelijk.

Hoe maakt een computer deze vertaalslag? Je zegt misschien: “Door gewoon uit te rekenen”. Maar dat vooronderstelt dat de computer minstens al weet wat de binaire notatie van de cijfers 2 en 3 is, want die werkt immers alleen maar met nullen en énen. Dat gewoon uitrekenen lukt dus niet.

Er moet een 4-bits register zijn van waaruit draden lopen naar de numerieke toetsen. Laten we dit register DD (van decimaal naar digitaal) noemen. De toets met cijfer 6 (0110) bijv. heeft dus vaste verbindingen met het 2^de en 3^de bit van dit register.

In ons positioneel tientallig stelsel staat het getal 10 (1010) centraal. Zo is bijv. het getal 235 te schrijven als: (2*10 + 3)*10 + 5. Er moet dus ook een register TIEN zijn met daarin als vaste inhoud: 1010.

Sla je de toets met cijfer 2 aan, dan staat in register DD: 0010. Deze inhoud wordt vervolgens gekopieerd naar het register BR (Binair Resultaat). In dit register staat dus het (voorlopige) resultaat.

Voer je als tweede cijfer 3 in, dan staat in register DD: 0011. De inhoud van BR en van TIEN gaan richting de ALU (Arithmetic and Logic Unit). Daar wordt vermenigvuldigd. Dat levert 10100 (20) op en dat wordt gekopieerd naar BR.

Vervolgens gaan de inhoud van BR en van DD naar de ALU en daar wordt deze keer opgeteld met als resultaat: 10111 (23). Dit resultaat wordt gezet in BR.

Sluit je de invoer af dan is dus een decimaal getal omgezet in nullen en énen. Het resultaat staat in het register BR.

rkh, 23-12-2019

Appropriatie als identiteitsfraude

Er zijn mensen die zich -uit solidariteit- met een minderheidsgroep identificeren. Ze nemen van die minderheidsgroep de manier van spreken en redeneren over en kleden, kappen en gedragen zich als één van hen. Dat is psychologisch te begrijpen vanuit een behoefte aan erkenning en doet soms denken aan het Stockholm Syndroom. De veréénzelviging wordt pathologisch als het gaat om egotripperij –om aandachttrekkerij- of als het gaat om een puberale verloochening van de eigen cultuur.

Social Justice Warriors zijn tegen appropriatie: het je toe-eigenen van elementen van de cultuur van een onderdrukte minderheid. Ze zijn dus bijv. tegen witte sympathisanten met dreadlocks, omdat die daarmee suggereren dat het leed van de Rastafari hun leed is. Nu spreken Warriors sowieso algauw denigrerend over hun ondersteuners als “Whitey Helpers”, daarmee in eigen kring een Wij en Zij creërend. Wat sociologisch nogal interessant is, want geen strijd is gewonnen zonder hulp van buiten.

De these van de SJW is: Ons leed is uniek en niet invoelbaar voor witten, belast als ze zijn door racistische vooroordelen. Het getuigt van disrespect en van blanke arrogantie om zich een nieuwe identiteit aan te willen meten.

De these vertaald naar de witte wereld en geconcretiseerd: Een neger uit Windhoek kan én mag geen Bach spelen, omdat hij daarmee de gevoelens van de Duitse minderheid kwetst, die het daar immers ook moeilijk* hebben. Volgens de logica van de SJW is ook dit appropriatie en wel van en door het zwarte soort en dus af te keuren. Niemand voelt dat zo. Maar we trekken wel een wenkbrauw op, gaan gewoon niet naar het concert of prijzen de pianist de hemel in. Allemaal tekenen van ongemak, omdat ook wij ten diepste vinden dat appropriatie niet gepast is: Je pronkt niet met anderman’s veren. Het voelt toch alsof je iets wordt afgepakt ook al behoor je niet tot een culturele minderheid.

De warriors zullen de tekenen van ongemak ongetwijfeld duiden als uitingen van witte suprematie.

*Ik veronderstel dat.

rkh, 11-08-2019

No Pigs, over moralisme in de politiek

Een verwijt van Links is dat Rechts polariseert, dat Rechts bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet. Daarbij wordt vergeten dat de strijd om de macht de essentie van politiek is. Zonder strijd tussen bijv. Kapitaal en Arbeid zou er geen Sociaaldemocratie zijn. Wie een ander polarisatie verwijt depolitiseert en maakt van de competitie tussen maatschappij- en toekomstvisies een strijd tussen Goed en Kwaad. Moralisme dus i.p.v. politiek of beter gezegd: met het opgeheven vingertje politiek bedrijven met als werkelijk doel de oppositie klein te krijgen.

Zo wordt gezegd: “Gij zult niet instrumentaliseren”. Wie bijv. de zwembad-terreur van jongeren met een migratie-achtergrond aankaart, krijgt het verwijt dit thema te misbruiken voor eigen politiek gewin. Alsof dit dingen naar de kiezersgunst op zich moreel verwerpelijk is en niet de corebusiness van elke partij is. En dat vindt men dan ook helemaal niet, want tegen het gebruik van “Alan Kurdi” en “Fukushima” heeft Links geen enkel bezwaar, integendeel zelfs. Hierbij gaat Links bij het werven voor hun Idealen letterlijk over lijken*.

Zo wordt gezegd: “Gij zult niet generaliseren”. In Freiburg wordt een studente verkracht en vermoord. Merkel’s reactie: “Kein Generalverdacht”. Met dit mantra vermaant ze het Volk, maar gaat aan het eigenlijke probleem –namelijk dat dit geval geen incident is- voorbij.

Waarbij nog opgemerkt dat Merkel hier zelf generaliseert. Ze gaat er namelijk vanuit dat het Volk er verkeerde gedachten op nahoudt.

En zo wordt gezegd: “Gij zult niet simplificeren”. Alsof Links tegen eenvoudige oplossingen is. Quod non. Het besluit van Harbers bijv. om zijn discretionaire bevoegdheid te gebruiken inzake  de Armeense kinderen Howick & Lily werd alom verwelkomt. Als dat geen “gemakkelijke oplossing” is!

*Voor het gemak worden slachtoffers van de tsunami maar meegeteld, hoewel er geen doden zijn te betreuren vanwege straling.

rkh, 31-07-2019

De libra en de geldpolitiek

De taak van de monetaire autoriteit is: de geldhoeveelheid in een bepaald geografisch gebied in de gaten houden en zo nodig interveniëren. Mark Zuckerberg en de zijnen zeggen geen geldpolitiek te willen bedrijven, maar met en door de invoering van de crypto-munt Libra neemt de geldhoeveelheid wel degelijk toe. Ik kan mij dat niet anders voorstellen en we zouden dat niet moeten willen.

Wanneer op een festival bezoekers euro’s inruilen voor plastic munten dan gebeurt er niets bijzonders. Na afloop ruilt de patatboer zijn munten gewoon in voor euro’s en de organisatie vernietigt de plastic munten.

Maar wat –gedachtenexperiment- als de munten niet vernietigd worden?

Geld krijg je (normaliter) voor het leveren van een dienst of product. Geld is in wezen een schuldbekentenis, die je recht geeft op een tegenprestatie, bijv. dat iemand je een kop koffie geeft. (En vervolgens geven de verdiende euro’s de koffieschenker weer recht op een tegenprestatie.)

Op festivals wordt er voor het gemak een plastic munt tussengeschoven. Niets aan de hand. Maar is de plastic munt ook buiten het festival betaalmiddel dan is er sprake van een wonderbaarlijke vermenigvuldiging, dat geld uit het niets wordt gecreëerd.Want niet alleen de plastic munten vertegenwoordigen een recht op producten en diensten, maar ook de euro’s die voor die munten zijn neergelegd geven (uiteraard) de organisatie aanspraak op diensten en producten.

Kortom, wordt de plastic munt –naast de euro- een algemeen aanvaard betaalmiddel dan neemt de geldhoeveelheid toe. De plastic munt is hier het analogon van de Libra.

rkh, 17-07-2019

RSA en de getaltheorie

13 uur is 1 uur en 23 uur is 11 uur. 1 en 11 zijn de respectievelijke resten bij deling door 12. Notatie: 13 mod 12=1 of 13≈1 (mod 12), omdat 13 = 1*12 + 1. Dus ook geldt: 37≈1 en 13≈37 (mod 12). Het oneindige wordt a.h.w. afgebeeld op het eindige.

Algemeen: g₁≈g₂ (mod n) als –gegeven g₁, g₂, n en c- er getallen k₁ en k₂ te vinden zijn, zodat g₁=k₁*n + c en g₂=k₂*n + c, waarbij g₁, g₂, k₁, k₂, n en c gehele getallen zijn met n>0 en 0 ≤c˂ n.

Bij de RSA-cryptografie wordt een getal g geëncrypt en dat levert getal c op. De formule is: c≈g^e (mod n). e en n vormen te samen de public key en n is het product van twee zeer grote priemgetallen. Het product bestaat uit meer dan 200 cijfers.

De inverse is: g≈c^d (mod n). Waarbij d en n te samen de private key vormen.

Te bewijzen is: c^d≈(g^e)^d≈g (mod n).

Het getal g uit G={1,2,3,4,6,8,9,11 …. 29,31,32,33,34} heeft als kenmerken: 0˂g˂35 en niet zijnde het priemgetal 5 of 7 of een veelvoud daarvan. De verzameling van getallen is een gesloten multiplicatieve groep:

Als g₁, g₂ ꜫ G dan ook (g_1*g₂)mod 35ꜫG. (ꜫ uitspreken als “element van”).

Er is een eenheidselement nl. 1 met g*1= g.

Als g₁ꜫ G dan is er een inverse g₂ꜫ G met (g_1*g₂)mod 35=1.

(Zo is de inverse van 11 16, omdat (11*16) mod 35=1. Dus niet 1/11, want breuken kennen we in Modulo-rekenen niet.)

(g_1*g₂)mod 35=(g_2*g₁)mod 35, wat G tot Abelse groep maakt.

De groep G bestaat uit 24 getallen, omdat (5-1)*(7-1)=24. Algemeen: φ(n)=(p-1)*(q-1). Waarbij n het product is van de priemgetallen p en q, dus φ(35)=24.

not (g₁ ≈ g₂) => not (g₁*g ≈ g₂*g), omdat (g₁*g ≈ g₂*g)=> (g₁ ≈ g₂).

Dus vermenigvuldig je bijv. de getallen 4 en 29 met 3 dan verschillen ook de resultaten (4*3 mod 35=12 en 29*3 mod 35= 17). En 34 heeft weer een ander resultaat etc.

g^φ(n) ≈1 (mod n). Dus bijv. 11²⁴ ≈1 (mod 35).

De e van g^e mag geen deler –buiten 1- gemeen hebben met φ(n). De verhouding tussen de exponenten e & d is gedefinieerd als: (e*d)mod φ(n)= 1. Hierin zit de inversie.

Met deze stellingen en definities is te bewijzen: g = ^(e) => c = ^(d) => g. Maar het bewijs geldt alleen als g niet het priemgetal p of q is, noch een veelvoud daarvan. Maar dat is ook weer op te lossen. En bij zeer grote priemtallen nadert (p-1)*(q-1)/(p*q) 1, dus de kans dat je een “verkeerd” getal hebt is ongeveer 0.

Nu is natuurlijk hier niets bewezen en weinig toegelicht. Wat ik heb willen laten zien, is hoe dit soort cryptografie geworteld is in de wiskunde i.c. getaltheorie.

De profundis.

rkh, 14-07-2019
                                                                                                            

                                                                                                        

Over honden en katten

Zelfs wanneer bij een geweldsincident de etniciteit van de dader(s) volkomen duidelijk is en dit als feit wordt gemeld dan zijn er altijd wel mensen die deze melding van afkomst afkeuren. De formele redenering daarachter is: Het maakt niet uit of je door de hond of door de kat gebeten wordt. Je bent gebeten, daar gaat het om! En dat is natuurlijk ook zo, want een slachtoffer zal het worst zijn welk mensensoort hem of haar in elkaar heeft geslagen of heeft verkracht. Deze banale waarheid geeft de redenering kracht, maar geldt alleen voor het MOMENT.

Mensen van gezond verstand willen toch wel graag weten –met het oog op de TOEKOMST van zichzelf en die van hun kinderen- bij welke hondenrassen en kattenrassen het oppassen geblazen is. Die behoefte is evolutionair bepaald en rationeel bovendien. Onder de veronderstelling natuurlijk dat agressie niet gelijk is verdeeld.

Journalisten daarentegen zijn –als journalist- gehouden aan de Code van Bordeaux*, d.w.z. enerzijds eerbied hebben voor de waarheid en de mensen vertellen waar ze recht op hebben en anderzijds actief discriminatie voorkomen en liever zelf geen “discriminatie verspreiden”**. De tweede eis leidt tot politiekcorrecte verkramping, waardoor de zogenaamde kwaliteitsmedia zichzelf belachelijk maken en onherroepelijk aan gezag inboeten.

*In 1954 heeft de Internationale Federatie van Journalisten de Code van Bordeaux opgesteld. In 1986 is daaraan toegevoegd: “De journalist zal zich bewust zijn van het gevaar van door media verspreide discriminatie, en zal al het mogelijke doen om discriminatie te voorkomen, gebaseerd op, o.a., ras, sekse, seksuele geaardheid, taal, godsdienst, politieke of andere meningen en nationale of sociale afkomst”.

**Hoe zouden media trouwens discriminatie kunnen verspreiden? Je kunt leugens en geruchten verspreiden, maar dan moet je wel zelf liegen en roddelen. Dus wie discriminatie verspreidt, moet op zijn minst zelf discrimineren. Discrimineren is een werkwoord: je handelt. Dus je moet je voorstellen dat de TV op zwart gaat als een neger kijkt en dat de krant niet bij Joden wordt bezorgd. Zoiets.

               

rkh, 30-05-2019